درمان های مبتنی بر گفت وگو با درمانگر، بهترین درمان های شناخته شده برای اختلال شخصیت مرزی هستند. این درمان ها معمولا مکالمات یک به یک و یا در برخی موارد شامل درمان های گروهی هستند.
دارودرمانی هیچ گاه به عنوان تنها روش درمان اختلال شخصیت مرزی توصیه نمی شود. برای کسی که تحت درمان روانشناختی است، مصرف دارو برای کنترل برخی از علائم ممکن است مفید باشد.
درمان با شوک الکتریکی (ETC) برای این اختلال نتیجه ای ندارد.
اهداف درمان
برای بسیاری از اشخاص مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، اهداف مهم عبارت اند از:
- فائق آمدن بر مشکلات هیجانی مانند افسردگی، خشم و اضطراب
- مشخص کردن هدف در زندگی، برای مثال کمک به دیگر اشخاص مبتلا به بیماری خودشان
- ساختن روابط بهتر در زندگی
- یاد گرفتن اینکه خود را بفهمند و با آن زندگی کنند
- بهبود سلامت فیزیکی
چه زمانی درمان شخصیت مرزی آغاز می شود؟
درمان در ابتدای ظهور علائم همیشه بهترین زمان درمان است. تشخیص زودهنگام بسیار مهم است. حتی اگر تشخیص آن قطعی نباشد، درمان را می توان آغاز کرد زیرا که بسیاری از متدهای رواندرمانی که برای اختلال شخصیت مرزی استفاده می شنود، می توانند دیگر اختلالات را نیز پوشش دهند.
درمان های روانشناختی(مبتنی بر صحبت)
اگر شخصیت مرزی با اختلالات دیگری همزمان باشد، باید هر دو شرایط روانی هم زمان درمان شوند. مثالی از این شرایط، اعتیاد و مشکلات مربوط به مصرف الکل، اختلالات پرخوری، اضطراب و افسردگی می باشد.
درمان های روانشناختی شناخته شده ای برای این اختلال شخصیت وجود دارند که از نظر اعتبار علمی تایید شده و کاربردی هستند.
رفتاردرمانی دیالکتیک DBT
درمان شناختی رفتاری یا CBT ، روش ویژه ای برای درمان اختلال شخصیت مرزی در نظر گرفته است که به آن رفتاردرمانی دیالکتیک یا DBT می گویند. تمرکز DBT بر شناخت رفتارهای منفی و تغییر آنها برای جلوگیری از آسیب های این اختلال است.
درمان مبتنی بر انتقال TFP
درمان متمرکز بر انتقال یا (TFP) یک متد درمانی بسیار ساختار یافته با تعداد دو یا سه جلسه در هفته است که بر اساس مدل روابط موضوعی سازمان شخصیت مرزی کرنبرگ ابداع شده است.
آیا برای درمان شخصیت مرزی به دارو نیاز است؟
دارو به عنوان درمان اصلی توصیه نمی شود. دارو ها تنها می توانند کمک اندکی به روند بهبودی نشانه های بیماری باشند. خود بیماری را درمان نخواند کرد.درمانگر ممکن است داروهایی را برای کنترل علائم در مدت زمان کوتاه در نظر بگیرد. در برخی موارد دارو در شرایط بحرانی مورد نیاز است و معمولا پس از پایان دوره ی بحرانی، دیگر نیازی به مصرف آن نیست.
آیا نیاز به بستری شدن است؟
درمان در بیمارستان های روانی، روش استانداردی برای درمان شخصیت مرزی نیست. درمان در بیمارستان روانی به طور کلی فقط برای مدت زمان بسیار کوتاه توصیه شده است. برای مثال، مقابله با بحران های شدید در رفتار مانند خودزنی های پیاپی و یا اقدام به خودکشی
دوران بعد از درمان اختلال شخصیت مرزی
اکثر بیماران بعد از درمان حداقل مدتی از نشانه های بیماری نجات پیدا می کنند. اگر تغییرات شخصیت به خوبی شکل بگیرد، این الگوهای مخرب برای همیشه از بین خواهند رفت.
با این حال در تحقیقی که سه درمان TFP و DBT و MPSP را برای اختلال شخصیت مرزی با هم مقایسه می کرد، فقط TFP بود که نشان می داد چگونه تفکر بیماران راجع به خودشان و دیگران در یک رابطه تغییر مثبت داشته است.
