توضیحات
یکی از محاسن بزرگ این کتاب زبان سادهی آن است که فهم عمیقترین و پیچیدهترین موضوعات رواندرمانی را برای عموم مردم ساده میکند. ترجمهی این کتاب نیز توسط علیرضا (امیر) منشی ازغندی انجام شده است. منشی خود روانشناس برجستهای است که سالها به تدریس عمومی مباحث روانشناسی مشغول بوده و بازخورد چنین مباحثی را در میان مردم دیده است. همانطور که در مقدمهی کتاب میگوید بعد از آشنایی با رواندرمانی پویشی کوتاه مدت که حرکتی نو در جهان است، به ترجمهی این کتاب پرداخته و ترجمهای روان، خوشخوان و البته دقیق از نظر علمی را در اختیار خواننده قرار میدهد. مجموع اینها باعث میشود مطالعهی این کتاب نه تنها برای درمانگران که برای عموم مردم نیز جذاب باشد.
اما ورای جذابیت این کتاب چه میگوید؟آیا ما واقعاً به خود دروغ میگوییم؟
اغلب ما در زندگی احساس میکنیم که چیزی درست نیست، در روابطمان مشکل داریم یا در مواجهه با خود احساس خوبی نداریم، در تربیت فرزندان خود را شکستخورده میبینیم یا پرخاشگر و یا زودرنجیم. زندگی برای اکثر آدمها به شیوهای است که آسیبهایی به همراه دارد و این آسیبها در رفتار و زندگی افراد سالها بعد از آن واقعه نیز تاثیر میگذارد. فردریکسون در کتاب مینویسد: «برای شفایافتن، ما باید خود را وقف کشف حقایقی کنیم که از آنها اجتناب میکنیم.»
درکودکی، نوجوانی یا جوانی اتفاقاتی میافتد که باعث ایجاد فشار روی فرد میشود اما با ندیدن این آسیب فرد خود را فریب میدهد اما اثرات آن را در ناخوشنودیهایش میبیند. تمام رازهای زندگی میتوانند فشارهایی را بر ما تحمیل کنند. فردریکسون مینویسد: «رواندرمانی ملاقات یک راز با رازی دیگر است» اما جدای از گذشته ما اغلب روزهای حال خود را هم درست نمیبینیم، خودمان و واقعیت موجود را کتمان میکنیم. «ما خود به تحمل نکردن احساساتمان و خود واقعیمان معتادیم. ما از خود خیالی، دیگرانِ خیالی و احوال و افکار خیالی نشئهایم» محتوای اصلی کتاب حول همین موضوع است که ما با خود واقعیمان صادق نیستیم، آن را نمیبینیم و به آن اجازهی ظهور نمیدهیم. ما حتی با زندگی هم صادق نیستیم. جدای از تمام آنچه که دوست داریم یا نداریم زندگی در جریان است. تولد، مرگ و اتفاقاتی از این دست بدون خواست ما پیش میآیند. نپذیرفتن اتفاقاتی مانند مرگ عزیزان، شکستها و طردشدنها کمکی به کسی نمیکند.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.