والتر میشل (Walter Mischel) یکی از نظریه پردازان شخصیت و روانشناسی آمریکایی-استرالیایی است که به دلیل تحقیقاتش درمورد تحمل برای برآورده شدن خواسته ها delayed gratification)) از طریق تست مارشمالو شناخته شد.
تولد والتر میشل و اوایل زندگی
والتر میشل در ۲۲ فوریه ۱۹۳۰ در وین اتریش به دنیا آمد. او فرزند سوم خانواده بعد از ۲ پسر دیگر بود. پدر او یک تاجر بود. به دلیل درگیری نازی ها در وین، او و خانواده اش به ایالات متحده مهاجرت کردند -در ۱۹۴۰ در بروکلین نیویورک، ساکن شدند-. والدین میشل، مغازه ای خرده فروشی را باز کردند و میشل در آن جا به صورت پاره وقت، کار می کرد.
تحصیلات
میشل، در دبیرستان، شاگرد ممتاز شد و برای دانشگاه نیویورک، کمک هزینه تحصیلی، دریافت کرد. اگرچه میشل در ابتدا برای دوره پیش پزشکی، نام نویسی کرد اما توجهش را به روانشناسی، تغییر داد و در سال ۱۹۵۱ نیز مدرک لیسانسش را دریافت کرد. او به طور خاص، در رشته روانشناسی بالینی، مدرک فوق لیسانسش را از سیتی کالج نیویورک (۱۹۵۳) دریافت کرد و نهایتا مدرک دکتری خود را در سال ۱۹۵۶ از دانشگاه ایالت اوهیو دریافت کرد. او سرانجام به مقام استادی در دانشگاه کلرادو (۵۸-۱۹۵۶)، دانشگاه هاروارد (۶۲-۱۹۵۸) و دانشگاه استانفورد (۸۲-۱۹۶۲) دست یافت.
مطالعه مهم والتر میشل تحت عنوان تست مارشمالو
در اواخر دهه ۱۹۶۰، والتر میشل مطالعه ای را درمورد برآورده کردن تاخیری خواسته ها شروع کرد. این مفهوم به تعویق خواسته های آنی اشاره دارد وقتی که فرد، به تعویق انداختن آن را وسیله ای برای دست یافتن به خواسته های مطلوب تر، قرار می دهد. این مطالعه، زمینه ای برای معرفی مفهوم خودتنظیمی یا خودکنترلی در نظریه میشل، فراهم نمود.
برای بررسی این موضوع در تستی معروف به مارشمالو، آزمایش کننده برای کودکی در سنین قبل از مدرسه، یک چیز لذیذ مثل مارشمالو روی میز می گذارد و قبل از اینکه اتاق را ترک کند، امکان دو انتخاب را به کودک می دهد. ۱) کودک زنگ را به صدا درمی آورد تا آزمایش کننده برگردد تا به او اطلاع دهد که مارشمالو را خورده ۲) کودک صبر می کند تا مدت زمانی سپری شود تا درمانگر بازگردد و به جای یک مارشمالو، ۲ تا به او بدهد. درحالی که بعضی کودکان نمی توانستند برای طی شدن زمان کامل، صبر کنند (تاخیرکنندگان پایین)؛ دیگران قادر بودند مدت زیادی صبر کنند (تاخیرکنندگان بالا) و برای این کار از تکنیک های حواسپرتی مثل گرفتن چشم هایشان با دست هایشان، آواز خواندن و چرخیدن دور صندلیشان استفاده می کردند تا چشمشان به آن شی ء خوشایند نیفتد.
نتایج حاصل از تکرار این تست توسط والتر میشل
در طی تکرار این تست، میشل به بچه ها پیشنهاد کرد که آن چیز لذت بخش را به عنوان یک چیز غیر خوراکی مثل گلوله نخی در نظر بگیرند؛ به این منظور که کنترل تکانه را در آن ها تقویت کند. مطالعات پیگیری نشان داد که تاخیرکنندگان بالا؛ موفقیت تحصیلی بیشتر (مثل نمره های بالاتر در تست استاندارد)، سلامت بهتر (مثل مقاومت در برابر سوء مصرف مواد) و روابط مثبت تری (مثل نرخ پایین تر جدایی و طلاق زوج ها) دارند. این تحقیق نه تنها ثابت کرد که نیروی اراده می تواند آموخته شود بلکه می تواند مانعی در برابر آسیب پذیری های احتمالی در آینده باشد. به گونه ای که میشل نتیجه گرفت که کنترل خود هم برای موفقیت تحصیلی و هم شخصی، یک عامل کلیدی است.
افتخارات میشل و پایان زندگی
در سال ۱۹۸۳، والتر میشل استاد دانشگاه کلمبیا شد. اوبرای آکادمی آمریکایی هنر و علوم (۱۹۹۱) و آکادمی ملی علوم (۲۰۰۴) انتخاب شد. میشل به عنوان ویراستار Psychological review (2000-3) و رئیس انجمن علوم روانشناختی (۸-۲۰۰۷) خدمت کرد. او در سال ۲۰۱۱ به دلیل معرفی مفاهیمی در روانشناسی شخصیت همچون تاخیر در توجه به خواسته ها، خودکنترلی و نیروی اراده، جایزه ای برای روانشناسی را از دانشگاه لوئیسویل دریافت کرد.
والتر میشل در سال ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۸ در سن ۸۸ سالگی در نیویورک، درگذشت.
منابعی برای مطالعه